Studia magisterskie z Administracji Biznesu Georgian Technical University

field`s ekonomiczne szeroka wiedza teoretyczna oparta na innowacjach i posiadające zdolności praktycznej pracy, mając wartości ogólnej ludzkości, nauczanie zorientowane na uczniów. Celem programu jest wyszkolenie wykwalifikowanych specjalistów z licencją. Specjaliści będą w stanie poradzić sobie ze złożonymi zagadnieniami ekonomii, ocenia obecną sytuację gospodarczą i pracować w dynamicznym środowisku społecznym gospodarczym.

Program Wymagania

Wnioskodawca jest dopuszczony zgodnie z ustawodawstwem gruzińskim

Uczenie się wyników / kompetencji

Wiedza i zrozumienie

• Zaawansowana wiedza z dziedziny nauki, w tym krytyczna analiza teorii i zasad;
• Zrozumienie skomplikowanych zagadnień z dziedziny nauki

Stosowania wiedzy

• Możliwość wykorzystania zarówno specyficznych dla danego pola, jak i wybranych metod rozwiązywania problemów;
• Zdolność do prowadzenia badań i projektów praktycznych we wcześniej określonych kierunkach

Wykonywanie orzeczeń

• Umiejętność wyboru i interpretacji konkretnych danych terenowych, także w celu analizy abstrakcyjnych danych i / lub sytuacji przy użyciu standardów i wybranych wybranych metod;
• Zdolność do podejmowania trafnych decyzji

Umiejętności komunikacyjne

• Przejrzysta i lakoniczna komunikacja pisemna;
• Przestrzeganie zasad gramatycznych;
• Tworzenie logicznych konstrukcji pisanych;
• Unikanie wyrafinowanego języka;
• Komunikacja w językach ojczystych i obcych;
• Omówienie teoretycznych twierdzeń ekonomicznych przy użyciu wystarczających argumentów;
• Oralne wypowiedzi złożonych kwestii;
• Publiczna prezentacja i wyrażanie osobistych poglądów.

Uczenie się umiejętności

• Dokładne studia socjokinetycznych dyscyplin teoretycznych przy użyciu metod badawczych promują osoby z programu magisterskiego i dalszej praktyki, uznając złożone kwestie ekonomii, w szczególności:
  • Ekonomii, w szczególności:
  • Badanie mechanizmu funkcjonowania instrumentów ekonomicznych;
  • Świadomość zasad i wartości ekonomicznych;
  • Krytyczna ocena bieżącej sytuacji gospodarczej i wydarzeń;
  • Uznanie głównych zasad działalności gospodarczej;
• Określenie mechanizmów i funkcjonujących cech rynków produktów i usług;
• Ocena motywacji zachowania konsumentów i przedsiębiorców;
• Określenie warunków i struktury organizacji i działalności przedsiębiorczej;
• Szacowanie wydatków i wpływających na czynniki.
• Rodzaje rynków i funkcjonujące osobliwości i mechanizmy.
• Określanie wielkości produkcji i cen. Świadomość kwestii równowagi rynkowej.
• Regulacyjne zasady makroekonomii i ich osobliwości.
• Ogólny model podaży i popytu, równowaga makroekonomiczna i cykle rozwoju gospodarczego rynków.
• Świadomość problemów bezrobocia, rynku pracy, zatrudnienia i płac.
• Polityka finansowa i kredytowa państwa.
• Istota inflacji, rodzaje, powody i analiza jego negatywnych skutków.
• Polityka podatkowa państwa, budżet i struktura.
• Określenie przyczyn recesji.
• Polityka inwestycyjna państwa.
• Ekonomiczne aspekty kształtowania społeczeństwa obywatelskiego.
• Aktualne problemy globalne.
• Najnowsze trendy rozwojowe w gospodarce światowej.
• Transformacje w gospodarce światowej wskutek procesu globalizacji.
• Studiowanie strategicznych modeli ekonomicznych krajów rozwijających się i rozwiniętych.
• Systematyczna klasyfikacja krajów.
• Indeks niezależności ekonomicznej.
• Potencjał zasobów naturalnych Gruzji.
• Potrzeba integracji w przestrzeni transeuropejskiej.
• Czynniki zewnętrzne dla rozwoju gospodarczego.
• Specyfika międzynarodowych stosunków gospodarczych, dziedzin, podstawowych zasad.
• Problemy handlu zagranicznego i specyfikacji.
• Taryfy regulacyjne i taryfy pozataryfowe oraz mechanizmy handlu zagranicznego.
• Powody i czynniki dla przepływu kapitału i motywacji.
• Analiza bezpośrednich inwestycji zagranicznych i specyfikacji.
• Powody migracji i kierunku pracy siły roboczej.
• Potrzeba opracowania polityki państwa w zakresie migracji pracowników i imigracji oraz mechanizmów regulacyjnych.
• Środki wymiany informacji i technologii.
• Integracja europejska i kryteria kopenhaskie.
• Określenie specyfiki cen na rynku światowym.
• Tłumienie ceny, opracowanie polityki cenowej przedsiębiorstw.
• Powody powstania nowych, niezależnych i pozaprawnych stref oraz reżim ich funkcjonowania.
• Państwa Funkcje ekonomiczne, prawa i obowiązki.
• Mechanizmy kończące i zmieniające umowy
• Kształtowanie umów międzynarodowych i określanie metod i zasad.
• Oferuj i zaakceptuj.
• Incotermy dostawy towarów.
• Siła wyższa i odpowiednie działania.
• Terminologia ekonomiczna.

Wartości

• Uczestniczenie w procesie kształtowania wartości i aspiracji jego realizacji; Precyzja wartości zawodowych (dokładność, punktualność, obiektywizm, przejrzystość, organizacja itp.) Bezpieczeństwo;
• Obrona tylko (prawa człowieka), etyka i normy moralne

Formy i metody osiągnięcia efektów uczenia się

Wykład
Seminarium (praca w grupie)
Zajęcia praktyczne
Praca / projekt
Niezależne formy pracy i metody osiągnięcia efektów uczenia się są zawarte w programie edukacyjnym i można je znaleźć pod następującym adresem: Http://www.gtu.ge/quality/pdf/sc.pdf

Podstawowe formy nauczania

Wykład, seminarium, szkolenie laboratoryjne i praktyczne;
Badania terenowe;
Dokument / projekt kursu;
Studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie;
Konsultacja.

Wykład Jest procesem twórczym, w którym uczestniczy zarówno wykładowca, jak i student. Podstawowym celem wykładu jest pomoc studentom w zrozumieniu głównych pojęć przedmiotu nauczanego, co implikuje kreatywne i aktywne postrzeganie materiału. Ponadto należy zwrócić uwagę na podstawowe pojęcia, definicje, oznaczenia, założenia. Konieczna jest krytyczna analiza głównych zagadnień, faktów i pomysłów. Wykład powinien zapewniać naukowe i logicznie spójne poznanie podstawowych pojęć bez wchodzenia w niepotrzebne szczegóły. Dlatego powinno być logicznie zakończone. Ponadto fakty, przykłady, schematy, projekty, eksperymenty i inne pomoce wizualne powinny pomóc wyjaśnić pomysł przekazany przez wykład.

Wykład powinien zapewnić prawidłową analizę naukowego procesu dialektycznego i powinien opierać się na zdolności uczniów do postrzegania i zrozumienia głównych problemów naukowych.

Materiał, na który uczęszczano na wykładzie, przyczynia się do powstania całego systemu wiedzy za pomocą uczniów, niezależna praca. Studenci powinni zainteresować się książkami i innymi źródłami informacji oraz być stymulowani do samodzielnego studiowania, które jest podstawą niezależnego myślenia, analizy i zawierania wniosków.

Biorąc pod uwagę główny cel wykładu, tylko doświadczeni profesorowie powinni mieć możliwość ich dostarczenia, ponieważ ich wiedza teoretyczna, doświadczenie praktyczne i umiejętności pedagogiczne zapewniają wykłady wysokiej jakości. Pracując nad kwestiami metodologicznymi, wykładowca powinien zwrócić szczególną uwagę na spójność materiału nauczanego, styl wykładu i kontakt z publicznością. Prowadzący zajmie się szeroko korzystaniem z pomocy wzrokowych, aby uczestniczyć w niej aktywnie.

Teoretyczny materiał prezentowany na wykładzie jest lepiej postrzegany poprzez seminaria, szkolenia laboratoryjne i praktyczne szkolenia.

Celem seminarium Jest umożliwienie studentom pogłębiania wiedzy o tematyce studiowanej na wykładzie. Pod nadzorem profesora lub doświadczonego nauczyciela student lub grupa studentów znajdzie i dostrzega dodatkowe informacje, przygotowuje prezentacje, pisze eseje itd. Podczas prezentacji i omówienia sprawozdań z seminarium są wyciągnięte wnioski. Kierownik seminarium koordynuje te procesy.

Szkolenie laboratoryjne Jest bardziej udowodnione i pomaga studentom lepiej postrzegać procesy i zjawiska. W laboratorium uczy się, jak prowadzić eksperymenty. Podczas szkolenia w laboratorium uczy się, jak radzić, regulować i naprawić wyposażenie laboratoryjne. Umiejętności nabyte w laboratoriach eksperymentalnych pomagają lepiej zrozumieć materiał teoretyczny badany na wykładzie.

Celem szkolenie praktyczne Jest stopniowe uczenie się teoretycznego materiału poprzez rozwiązywanie konkretnych problemów; Jest to podstawą rozwijania umiejętności do jego niezależnego wykorzystania. Nauczyciel powinien zwracać szczególną uwagę na metody rozwiązywania problemów, sporządzania szkic i szkiców, stosując odpowiednie techniki obliczeniowe itd.

badania terenowe Pomaga studentom pogłębić i skonsolidować zdobytą wiedzę. Opracowuje umiejętności w zakresie wdrażania ich wiedzy teoretycznej w praktyce, wykorzystując metody charakterystyczne dla danego przedmiotu w celu rozwiązywania problemów.

Pracować nad Papier / projekt Jest procesem twórczym. Każda nowa konstrukcja, maszyna, instrument, automatyczne urządzenie itd. Są projektowane zgodnie z projektem. Proces projekcji obejmuje zarówno teorię jak i praktykę. W trakcie szkolenia student realizuje projekty w oparciu o dane graficzne; Projekty są w rzeczywistości pierwszym rezultatem ich niezależnej pracy, chociaż są wykonywane pod nadzorem nauczyciela.

Bachelor's, Master's i doktoranckie Teza jest ostatnim etapem odrębnego etapu procesu nauczania w wyższej uczelni. Jego celem jest usystematyzowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej, którą otrzymali uczniowie, oraz dotarcia do uzasadnionego rozwiązania konkretnych problemów naukowych, technicznych, ekonomicznych lub przemysłowych. Praca powinna ujawniać poziom opanowania metod badawczych i prowadzenia eksperymentów związanych z postawionymi pytaniami, a także gotowość ucznia do pracy niezależnie w sferze jego przyszłego zawodu. Doświadczony nauczyciel nadzoruje realizację projektu.

Podczas Konsultacje Nauczyciel powinien pomagać studentom w zdobywaniu niezależnych umiejętności pracy, nauczyć się prawidłowo używać książek akademickich i innych źródeł oraz rozwiązywać problemy powstałe w trakcie ich niezależnej pracy.

Metody nauczania i uczenia się

W procesie uczenia się niemożliwe jest zapoznanie się z konkretnym problemem przy użyciu tylko jednej metody. Nauczyciel musi stosować różne metody podczas procesu nauczania; Często stosuje się kombinację metod. W procesie nauczania metody często uzupełniają się wzajemnie.

Najbardziej rozpowszechnione metody nauczania i uczenia się, a także ich definicje podano poniżej. Nauczyciel powinien wybrać odpowiednią metodę zgodnie z konkretnym celem i problemem.

1. Dyskusje / debaty. Jest to najbardziej rozpowszechniona metoda nauczania interaktywnego. Proces dyskusyjny znacznie zwiększa jakość zaangażowania uczniów i ich aktywność. Dyskusja może stać się argumentem, a ten proces nie ogranicza się jedynie do pytań postawionych przez nauczyciela. Rozwija umiejętności uczniów rozumowania i uzasadnia własne pomysły.
2. Nauczanie spółdzielcze jest strategią nauczania, w ramach której każdy członek grupy musi nie tylko sam uczyć się przedmiotu, ale także pomóc swojemu koledze poznać to lepiej. Każdy członek grupy pracuje nad tym problemem, dopóki wszyscy nie opanują problemu.
3. Współpraca ; Przy użyciu tej metody oznacza dzielenie studentów na osobne grupy i nadawanie każdej grupie własnego zadania. Członkowie grupy pracują w swoich sprawach indywidualnie, a jednocześnie podzielają swoje opinie z resztą grupy. Zgodnie z poruszonym problemem możliwe jest przesunięcie funkcji pomiędzy członków grupy w tym procesie. Ta strategia zapewnia maksymalne zaangażowanie uczniów w proces uczenia się.
4. Nauka oparta na problemach (PBL) jest metodą, która wykorzystuje konkretny problem jako etap początkowy, zarówno w celu zdobycia nowej wiedzy, jak i procesu integracji.
5. Metoda heurystyczna opiera się na rozwiązywaniu krok po kroku danego problemu. Jest realizowane poprzez samodzielne ustalanie faktów w procesie nauczania i ustalanie powiązań między nimi.
6. Studium przypadku - nauczyciel omawia konkretne przypadki wraz z uczniami i dokładnie zbadają problem. Np. W sferze bezpieczeństwa inżynieryjnego może to być dyskusja o konkretnym wypadku lub katastrofie, a także w nauce politycznej może to być badanie konkretnego, np. Problemu Karabachu (konfliktu armeńskiego i azerskiego).
7. Burza mózgów - metoda ta zakłada formowanie i prezentowanie jak największej liczby radykalnie odmiennych pomysłów i poglądów na dany temat, jak to możliwe. Ta metoda określa warunki dla opracowania kreatywnego podejścia do problemu. Ta metoda jest skuteczna w dużej grupie studentów i składa się z następujących etapów:
   • Przy użyciu kreatywnego podejścia do określania problemu / problemu;
   • Przez pewien czas wymieniając (głównie na tablicy) pomysły uczniów na problem bez jakiejkolwiek krytyki;
   • Określanie kryteriów oceny stwierdzania zgodności idei z celem badania;
   • Ocena wybranych idei zgodnie z wcześniej ustalonymi kryteriami;
   • Wybierając idee, które najbardziej odpowiadają danym zagadnieniom, stosując metodę wykluczenia;
   • Ujawniając najlepszą ideę rozwiązania danego problemu.
8. Gry fabularne i gry symulacyjne rozgrywane zgodnie z wcześniej przygotowanym scenariuszem umożliwiają uczniom oszacowanie problemu z różnych stanowisk. Pomagają uczniom tworzyć alternatywne punkty widzenia. Takie gry, jak i dyskusje pomagają uczniom rozwijać umiejętności samodzielnego wyrażania własnych pomysłów i udziału w dyskusjach.
9. Metoda demonstracyjna oznacza dostarczenie informacji przy pomocy pomocy wizualnych. Jest to bardzo skuteczne osiągnięcie wymaganego wyniku. Często wskazane jest przedstawienie materiału jednocześnie za pomocą środków audiowizualnych. Materiał może być prezentowany zarówno przez nauczyciela, jak i studenta. Ta metoda pomaga nam uczynić różne etapy postrzegania materiału dydaktycznego w sposób bardziej oczywisty, określenia, jakie kroki należy podjąć niezależnie od uczniów; Jednocześnie strategia ta wizualnie ilustruje istotę problemu / problemu. Demonstracja może być bardzo prosta.
10. Metoda indukcyjna określa taką formę przekazania jakiejkolwiek wiedzy, kiedy w procesie uczenia się myśli pociągu jest ukierunkowana z faktów na uogólnienie, tzn. Prezentując materiał, proces przechodzi z konkretnego do ogólnego.
11. Metoda dyplomatyczna określa taką formę przekazania wszelkiego rodzaju wiedzy, która przedstawia logiczny proces odkrywania nowej wiedzy na podstawie wiedzy ogólnej, tzn. Proces przebiega ogólnie do konkretnego.
12. Metoda analityczna pomaga nam podzielić cały materiał dydaktyczny na części składowe. W ten sposób uproszczona jest szczegółowa interpretacja odrębnych zagadnień w danym złożonym problemie.
13. Metoda syntetyczna zakłada utworzenie jednej kwestii z kilku oddzielnych. Ta metoda pomaga studentom rozwijać zdolność widzenia całego problemu.
14. Metoda werbalna lub ustna obejmuje wykład, narrację, rozmowę itp. Podczas procesu nauczyciel przekazuje materiał wyjaśniając ustnie, a uczniowie postrzegają i uczą się go poprzez zrozumienie i zapamiętywanie.
15. Pisemna metoda oznacza następujące formy działalności: kopiowanie, notowanie, komponowanie tez, pisanie esejów itd.
16. Metoda laboratoryjna zakłada następujące formy aktywności: prowadzenie eksperymentów, pokazanie materiałów wideo itp.
17. Praktyczne metody łączą wszystkie formy nauczania, które pobudzają rozwój praktycznych umiejętności uczniów. W takim przypadku student samodzielnie wykonuje różnego rodzaju czynności na podstawie zdobytej wiedzy, np. Badania terenowego, praktyki pedagogicznej, pracy w terenie itp.
18. Metoda wyjaśniająca opiera się na omówieniu danego zagadnienia. W trakcie wyjaśniania materiału nauczyciel przynosi konkretne przykłady szczegółowej analizy w ramach danego tematu.
19. Zorientowane na zajęcie nauczanie implikuje aktywny udział nauczycieli i studentów w procesie nauczania, gdy odbywa się praktyczna interpretacja materiału teoretycznego.
20. Projektowanie i prezentacja projektu. Podczas projektowania projektu student wykorzystuje wiedzę i umiejętności nabyte w celu rozwiązania problemu. Nauczanie poprzez projektowanie projektów zwiększa motywację i odpowiedzialność uczniów. Praca nad projektem obejmuje etapy planowania, badania, aktywność praktyczną i prezentację wyników zgodnie z wybranym zagadnieniem. Projekt uważa się za zakończony, jeśli jego wyniki są przedstawione w sposób jasny, przekonujący i prawidłowy. Może być przeprowadzana indywidualnie, w parach lub grupach; Również w ramach jednego lub kilku przedmiotów (integracja tematów); Po zakończeniu projektu zostanie zaprezentowany szerokiej publiczności.
21. E-learning Implikuje wykorzystanie Internetu i środków multimedialnych w procesie nauczania. Zawiera wszystkie elementy procesu nauczania (cele, treść, metody, środki itp.); Realizacja tych elementów odbywa się za pomocą konkretnych środków. Istnieją trzy rodzaje e-learningu:
    • Czesne w pełnym wymiarze godzin; Gdy proces nauczania odbywa się w trakcie godzin kontaktowych nauczycieli i studentów, a przekazanie materiału dydaktycznego odbywa się za pośrednictwem kursu elektronicznego;
    • Odległa nauka implikuje prowadzenie procesu nauczania w przypadku braku profesora. Kurs dydaktyczny prowadzony jest daleko; W e-formacie.
    • Hybrydowe (w pełnym wymiarze czasu) - nauczanie prowadzone jest głównie w oddaleniu, ale część jej jest prowadzona w godzinach kontaktowych.

Sfery zatrudnienia

• Instytucje publiczne;
• organizacje rządowe i pozarządowe;
• Gruzińskie przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych; Przedsiębiorstwa państwowe i prywatne (przedsiębiorstwa) o różnym profilu